Zaterdagavond 23 november spelen Stefan Hendrikx en Andries Tunru in Theater ‘t Web met ‘Beperkt houdbaar‘. Voor wie ze niet kent: een diepte-interview!
Improvisatieduo Beperkt Houdbaar. Jullie zijn, als ik zo vrij mag zijn, nog niet zo bekend bij het brede publiek. Wie zijn jullie eigenlijk?
- Stefan: Ik ben Stefan Hendrikx, ik ben acteur en cabaretier. Ik heb in 2022 het Leids Cabaret Festival gewonnen, momenteel tour ik met mijn debuutprogramma “Who’s the man”. Je zou me ook kunnen kennen van het improvisatie-programma Alpacas van BNN, en daarnaast ben ik stand-upcomedian bij het Comedyhuis in Utrecht.
- Andries: Ik ben Andries Tunru, ik ben cabaretier. Ik heb onder andere de Persoonlijkheidsprijs gewonnen bij Cameretten, en inmiddels tour ik met mijn derde solo-programma Marmer. Daarnaast ben ik lid van het cabaretteam van Spijkers met Koppen. Maar de meeste mensen kennen me als “die gast die de finale van De Slimste Mens verloor van Snollebollekes”, haha.
- Stefan: We kennen elkaar van de Koningstheateracademie, een cabaretopleiding in Den Bosch. Andries startte daar een improvisatiegroep, waar hij mij ook voor vroeg. Maar al snel merkten we dat we met zijn tweeën een enorme klik hadden op de vloer, dus zijn we ook een duo begonnen: Beperkt Houdbaar.
Jullie touren langs de theaters met jullie improvisatievoorstelling. Hoe ziet een avond Beperkt Houdbaar er uit?
- Andries: Als we opkomen weten we nog helemaal niks. Het publiek mag tijdens de inloop tekeningen maken aan de hand van vragen op het scherm: “teken eens een penibele situatie waar je je ooit in bevond”, “teken de grootste prestatie uit je leven”… Die tekeningen gooien ze als papieren vliegtuigjes naar het podium, en zijn ons vertrekpunt om een hele wereld te gaan bouwen. Verschillende verhaallijnen met allerlei personages.
- Stefan: Meestal komen die verhaallijnen aan het einde ook nog bij elkaar. Dan blijkt, bijvoorbeeld, de accountant uit de eerste scène de seriemoordenaar te zijn waar een politieduo al de halve show naar zoekt. Of er wordt een personage uit de ene verhaallijn verliefd op iemand uit een andere. We hebben de gekste dingen meegemaakt!
En wat is de rol van het publiek? Moeten zij het podium op en meedoen?
- Andries: Haha, nee hoor! Daar zijn mensen nog wel eens bang voor, ja. Maar we halen niemand het podium op en we zetten niemand voor schut. We stellen wat vragen aan de zaal en als je je geroepen voelt mág je antwoorden.
- Stefan: En we zijn ook totaal niet op zoek om mensen af te fakkelen, juist niet. We zijn écht geïnteresseerd in de verhalen van mensen.
Jullie zijn nu al drie jaar op rij Nederlands Kampioen Improvisatietheater geworden, jullie krijgen vijfsterren-recensies… Wat maakt jullie zo goed?
- Stefan: Wat we vaak terughoren is dat we elkaar heel goed aanvullen. Andries is meer van de snelle spitsvondigheden en de fysieke scènes, ik ben altijd op zoek naar hoe ik een personage bodem kan geven.
- Andries: Ja, en dat onze chemie goed is. Wij zijn écht fan van elkaar. En ik denk ook dat het helpt dat we breed geïnteresseerd zijn. We houden beiden van taal, maar ook van beweging, muziek; we kunnen een vrij breed scala aan stijlen aan. Soms sta je een enorme achtervolgingsscene te spelen, het volgende moment een rijmend liefdes-duet te zingen. Het helpt ons denk ik een hoop dat we dat állemaal leuk vinden.
Dat klinkt ingewikkeld. Is het écht allemaal geïmproviseerd? Of is er een soort raamwerk waar jullie de publieksinput inpassen?
- Stefan: Die vraag krijgen we vaker, dat is voor ons altijd het mooiste compliment. Dan hebben we ons werk zó goed gedaan dat mensen gewoon niet kunnen gelóven dat alles geïmproviseerd is. Want nee, we spreken van tevoren helemaal niets af, het kan echt álle kanten op.
- Andries: We verrassen elkaar ook. Soms komt Stefan ineens met een plottwist die ik totaal niet zag aankomen. Zo reed hij tijdens de voorstelling in Enkhuizen ineens de twee hoofdpersonages van een klif af! En we moesten nog de halve voorstelling! Ik vind het superleuk dat je dan net zo weinig weet als het publiek, dat je met zijn allen tegelijk denkt: “wat gebeurt er nú weer?!”.
- Stefan: En het publiek verrast ons natuurlijk ook. Laatst vroegen we of er iemand een bijzonder beroep had, bleek er een inval-boer in de zaal te zitten. Dat was een man die een boerderij even overneemt als een boer op vakantie gaat, of ziek is. Dan denken wij “oh ja, natuurlijk bestaat dat!”. En dan mogen wij er in de voorstelling achter komen wat zo’n man dan allemaal doet en waar hij tegenaan loopt.
Gaat het ook wel eens fout? Dat je écht niet meer weet wat je moet verzinnen?
- Andries: Eigenlijk niet. Er willen natuurlijk wel eens momentjes voorkomen dat je te veel “in je hoofd” gaat, dat je denkt, “oh god, ik moet nú met iets creatiefs komen!”, maar dan zit je eigenlijk in de verkeerde mindset. Het is voor mij heel simpel: ik sta met een genie op het podium. Dus het enige wat ik hoef te doen is Stefan aankijken, te luisteren naar wat hij zegt, en daar een klein stapje op door te bouwen. Als hij dat ook bij mij doet ontstaat er eigenlijk als vanzelf een hele wereld, die je samen met het publiek ontdekt.
- Stefan: En we hebben ook heel veel aan onze muzikant Joep Hullegie.
Ja, want jullie presenteren jullie als duo, maar jullie staan met zijn drieën op het podium.
- Stefan: Joep is met zijn keyboard en laptop echt de ruggengraat van elke scène. Hij kan alles, en snapt ook nog eens precies wat een scène nodig heeft. Bombastische underscores, spannende soundscapes, een episch slotlied… Waar hij het vandaan haalt weet ik niet, maar hij kleurt altijd feilloos mee met de sfeer van het verhaal.
- Andries: En snél dat hij is! Of ik nou een pistool afschiet of op de deurbel druk, Joep weet direct welke sneltoets hij moet drukken om het juiste geluid te maken. Wat echt te gek is, want zo kunnen we zonder een enorm decor of bergen attributen toch heel filmische verhalen creëren.
Jullie touren komend seizoen langs de theaters. Waarom moeten mensen komen kijken?
- Andries: Ik durf oprecht te zeggen: je hebt zoiets nog nooit gezien. Niet alleen omdat elke avond dus compleet anders is, maar ook omdat dit format nog helemaal niet bestaat. Twee acteurs, één muzikant en verder niks, en dat dat anderhalf uur entertainment oplevert.
- Stefan: Mensen kennen improvisatietheater van De Lama’s, als gimmick. Maar wij willen graag laten zien wat er nog méér mee kan.
- Andries: Plus, je bent gegarandeerd onderdeel van iets unieks. Zodra het doek sluit komt die voorstelling nooit meer terug.
- Stefan: Iedere voorstelling is dus Beperkt Houdbaar!
- Andries: Je kan ook gerust naar alle 56 voorstellingen komen kijken, want het is elke keer 100% anders, haha!